Edukasyon sa Pilipinas napapanahong isyu

 Sa kasalukuyang panahon nananatiling isa sa pinakamahalagang haligi ng pag-unlad ng bansa ang edukasyon. Subalit sa kabila ng mga reporma at programang ipinatutupad ng pamahalaan marami pa ring kinakaharap na isyu ang sistemang pang-edukasyon sa Pilipinas. Ang mga suliraning ito ay hindi lamang hadlang sa pagkatuto ng mga mag-aaral, kundi isa ring salamin ng malalalim na problema sa lipunan.

Isa sa mga pangunahing isyu ay ang kakulangan sa pasilidad at kagamitan. Maraming paaralan, lalo na sa mga liblib na lugar, ang kulang sa silid-aralan, upuan, aklat, at maging guro. Dahil dito, nahihirapan ang mga estudyante na makakuha ng dekalidad na edukasyon. Sa ilang paaralan, umaabot sa higit 50 ang mag-aaral sa isang klase, na lubhang nagpapahirap sa epektibong pagtuturo at pagkatuto.

Bukod dito, isa ring malaking usapin ang kalidad ng pagtuturo. Maraming guro ang kulang sa pagsasanay at suporta, kaya’t nahihirapan silang makasabay sa mga makabagong pamamaraan ng pagtuturo. Dagdag pa rito ang kakulangan sa mga kurikulum na tumutugon sa aktwal na pangangailangan ng mga mag-aaral sa tunay na buhay o sa mundo ng trabaho.

Ang kakulangan sa pondo ay isa ring ugat ng maraming problema sa edukasyon. Bagama’t sinisikap ng pamahalaan na dagdagan ang budget para sa edukasyon taon-taon, hindi ito sapat upang masolusyonan ang lahat ng suliranin. Madalas, naaapektuhan ang kalidad ng edukasyon dahil sa kakulangan ng suporta mula sa gobyerno.

Sa panahon ng pandemya, higit pang lumala ang kalagayan ng edukasyon sa bansa. Ang pagpapatupad ng online at modular learning ay nagbunyag sa digital divide ng lipunan  maraming mag-aaral ang walang access sa internet, gadget, o maayos na lugar para mag-aral. Dahil dito, lalong lumawak ang agwat ng mga mag-aaral na may kakayahang makapag-aral at yaong mga nahuhuli sa sistema.